അഴുക്കുചാലുകളിലൂടെ മാത്രം തുടിച്ചു നീന്തുമ്പോ
സ്വപ്നങ്ങൾക്ക്
ഒരു മാൻഹോളിന്റെയത്ര ആകാശവട്ടം.
സ്വപ്നങ്ങൾക്ക്
ഒരു മാൻഹോളിന്റെയത്ര ആകാശവട്ടം.
മാ റാല കണക്കാണ്, അടുക്കളയിലെ എന്റെ അമ്മ. ഇളംകാറ്റിന്റെ കൈതട്ടിലും വല്ലാതങ്ങുലയും. പുക വിഴുങ്ങി കറുത്തുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന അവര്‍ മണ്ണെണ്ണവിളക്കിന്റെ, ചൂരുള്ള പ്രദര്‍ശനശാലയാണ്. ഓടോട്ടയിലെ അഴികളിട്ട വെളിച്ചമാണ് അമ്മയ്ക്കും മാറാലയ്ക്കും ചിലപ്പോഴെങ്കിലും തിളക്കമേറ്റുന്നത്. മച്ചിലെ പൊടിക്കരുത്ത് മാറാല തടുക്കുന്നത്, ഇന്നിലെ വികടധൂളികളെ അമ്മ എന്നില്‍ നിന്നും അരിച്ചകറ്റാറുള്ളത് പോലെയാണ്. നാലുകെട്ടിനകത്തെ കാരണവ ചര്‍ച്ചകളില്‍ നിന്നും ഒരോലത്തുമ്പാലെന്ന പോലെ തൂത്തു കളയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്,പലപ്പോഴും. കാലം കടിച്ചുകീറാത്ത, ഇഴപിരിയ്ക്കാനാകാത്ത, സ്നേഹകഞ്ചുകമായി ഒരു മാതാവും ഒരു മാറാലയും എന്നെ ചുറ്റിക്കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കുന്നു.
അഴുക്കുചാലുകളിലൂടെ പ്രതീക്ഷയേതുമില്ലാതെ കരയണയാനായി നീന്തുമ്പോള്‍ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ ആകാശത്തേക്കാളും വിശാലമായിരുന്നു.ദുരിതക്കയങ്ങള്‍ നീന്തി സ്വച്ഛമായ ഈ മണല്‍പ്പരപ്പിലണഞ്ഞപ്പോള്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ ഒരു സൂചിക്കുഴയോളം ചെറുതാവുന്നു....
ReplyDelete( ഇത് മഹത്വമേതുമില്ലാത്ത ഒരു വായനക്കാരന്റെ മറുചിന്ത....)
ഇരുട്ടില്‍ ഒരു തരി വെട്ടവും പോരും
ReplyDeleteകയത്തില്‍പ്പെട്ടവന്
ReplyDeleteവൈയ്ക്കോല്‍തുരുമ്പും ശരണം.
ആശംസകള്‍
വായിച്ചു ..
ReplyDelete